دو نوع غنچه گل محمدی تولید می شود. الف) جوانه خشک که بیشتر صادراتی است. ب) گلبرگ های خشک شده برای اهداف مختلف کاربرد عمده آن برای خوردن است.
زیرا می تواند مشکلات دستگاه گوارش را حل کند. برخی از ایرانیان آن را با ماست می خورند. یکی دیگر از دلایل خشک کردن گلبرگ ها نگهداری آنها در زمانی است که کارخانه های تقطیر دیگر نمی توانند کل گل تولید شده را بپذیرند. بعداً از آنها برای تقطیر استفاده می کنند.
چندین مطالعه فارماکولوژیک روی گل محمدی برای ارزیابی اثرات آنها بر روی سیستم عصبی مرکزی (CNS) انجام شده است. اثرات این گیاه بر CNS گسترده است.
نشان داده شده است که عصاره اتانولی سرهای گلدار گل محمدی دارای یک فعالیت مضطرب قوی بر CNS در موش است.
برخی از این اثرات که مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند عبارتند از: اثرات خواب‌آور، ضد تشنج، ضد افسردگی، ضد اضطراب، ضد درد و رشد عصبی که در زیر مورد بحث قرار می‌گیرند.
یکی از اثرات گل محمدی بر سیستم عصبی مرکزی اثر خواب آور آن است. عصاره اتانولی، آبی و کلروفرمی گل محمدی برای اثر خواب آور در موش استفاده شد.
عصاره های اتانولی و آبی در دوزهای 500 و 1000 میلی گرم بر کیلوگرم به طور قابل توجهی زمان خواب ناشی از پنتوباربیتال را در موش ها افزایش دادند که قابل مقایسه با دیازپام بود. با این حال، عصاره کلروفرمیک اثر خواب آور ندارد.
در مطالعه دیگری، اثرات خواب آور سه فراکسیون (اتیل استات، آبی و فراکسیون n-بوتانول) این گیاه مورد بررسی قرار گرفت. نشان داده شده است که زمان خواب ناشی از پنتوباربیتال توسط این فراکسیون ها افزایش یافته است.
در بین این فراکسیون ها، فراکسیون اتیل استات بهترین اثر خواب آور را دارد. عصاره اتانولی خام گل محمدی و فراکسیون های آن نیز در موش مورد بررسی قرار گرفت. نشان داده شد که آنها می توانند زمان خواب ناشی از پنتوباربیتال را در مقایسه با دیازپام طولانی کنند.
اگرچه اثر خواب آور عصاره ها و فراکسیون های گل محمدی نشان داده شده است، اما مکانیسم(های) اثر خواب آور این گیاه مشخص نشده است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.